یک قصۀ جالب دربارۀ تقلب در بازی رولت

یکی از حرکت‌های معرکه‌ای که تا‌به‌حال در بازی رولت دیده‌ام توسط نسلی از متقلبان ایتالیایی رولت اجرا شد. من در اواخر دهۀ 1970 در شهر رینو به نسل سوم یا چهارم تیمی ایتالیایی برخوردم و بعد در طول سال‌ها بارها آنها را در کازینوهای مختلف در سراسر جهان دیدم. تا اوایل دهۀ 1990 نمی‌دانستم حرکتی که آنها در بازی رولت انجام می‌دهند عملاً چیست و در این زمان بود که در باماهاس در کارشان سرک کشیدم. در واقع، یکی از طنزآمیزترین لحظات در طول ربع قرن حرفۀ تقلب‌کردنم در نخستین مرتبه‌ای اتفاق افتاد که به این گروه رولت ایتالیایی که دیر شرط می‌بستند برخوردم. حواس آنها به من نبود و مثل تیم من دور یک میز نشسته بودند، و پس از اینکه دیلر نشانه را روی ژتون‌هایی که روی عدد برنده بودند گذاشت، مکانیک ما با مکانیک آنها دست به یقه شد درحالی‌که هر دو داشتند نقش بازی می‌کردند. بسیاری از ژتون‌ها به پرواز درآمدند! این تصادف مضحک را پیش‌تر در خاطراتم آورده‌ام.

 

لغزاندن دستۀ ژتون‌ها در بازی رولت

آنها یک تیم چهارنفره بودند که باهم دور یک میز روی دسته‌ای از ژتون‌های یک‌دلاری مشارکت داشتند، هرکدام‌شان روی یک رنگ بازی می‌کرد. نفر چهارم کنار میز و گردونه روبه‌روی دیلر ایستاد. او ژتونی نخرید. سه بازیکنی که ژتون داشتند دسته‌ای بیست‌تایی از ژتون‌ها (20 دلار) را روی دو عدد متفاوت در دو بخش مختلف شرط بستند. به این ترتیب که بازیکن اول دو مجموعۀ بیست‌تایی از ژتون‌ها را روی 12 عدد اول (1 تا 12) شرط بست، بازیکن دوم دو مجموعۀ بیست‌تایی از ژتون‌ها را روی 12 عدد دوم (13 تا 24) شرط بست و بازیکن سوم دو مجموعۀ بیست تایی از ژتون‌ها را روی 12 عدد سوم (25 تا 36). در نتیجه تیم آنها در مجموع شش شرط 20دلاری داشت که هر سه ستون صفحۀ شرط‌بندی را پوشش داده بود و هر شرط مجموعه‌ای بیست‌تایی از ژتون‌ها بود.

وقتی یکی از اعداد آنها برنده شد، از حاصل کار راضی بودند. پرداختی به دسته‌ژتون برندۀ آنها 35 به 1 بود، یعنی 700 دلار، حال‌آنکه باخت پنج دستۀ دیگرشان در مجموع 100 دلار بود و این یعنی 600 دلار سود در یک دور گردش گردونه. اما وقتی همۀ عددهاشان باخت، خواستند به‌صورت جعلی برنده شوند. آن بازیکنی که دستۀ ژتون‌های بازنده‌اش به عدد برنده نزدیک‌تر بود به سادگی، قبل از اینکه دیلر بتواند نشانه را روی خانۀ برنده بگذارد، این دسته را به‌سوی عدد برنده لغزاند، و، البته، این اتفاق زمانی افتاد که هیچ ژتونی روی عدد برنده نبود. اگر، مثلاً، عدد برنده 5 بود و یکی از دسته‌ژتون‌های آنها روی عدد 4 بود، بازیکنی که روی عدد 4 شرط بسته بود دسته‌ژتون‌هایش را با حرکتی استادانه و سریع، انگار نه انگار که شرط دیگری بسته، روی عدد 5 لغزاند. آنها در کسری از ثانیه از حواس‌پرتی دیلر بهره بردند که درگیر بازیکن چهارمی شده بود که از او دربارۀ تغییرات بازی سؤال می‌کرد و به او پیشنهاداتی ارائه می‌کرد و خیلی جدی سؤالاتی دربارۀ بازی رولت می‌پرسید. این حرکت غیرقابل باور بود و از آن عجیب‌تر اینکه آنها می‌توانستند پای همان میز بمانند و این کار را چند بار، تا جای ممکن، تکرار کنند. گاهی، بسته به سقف مجاز کازینو، ژتون‌های آنها 5 دلار می‌ارزید، و این یعنی در کازینویی که سقف شرط‌بندی استریت‌آپ آن 100 دلار است، آنها 3500 دلار به جیب می‌زدند.