همۀ آنچه باید دربارۀ سیستم مارتینگل بدانید

مارتینگل یک راهکار شرط‌بندی است که قدمت آن به پیش از زمانی برمی‌گردد که باگسی سیگل، گانگستر آمریکایی، ته‌وتوی لاس وگاس و قماربازی را درآورده بود. در واقع، اولین استفادۀ مستند از این راهکار به قبل از قرن 18 برمی‌گردد و شایع است کسی که شروعش کرده جان مارتیندال، کازینودار طماع، بوده است. شاید حدس زده باشید که نام سیستم مارتینگل از تغییری در نام خانوادگی آقای مارتیندال آمده. شایان ذکر است که خود آقای مارتیندال از این سیستم استفاده نکرد، اما استفاده از آن را در میان مشتریان کازینو خود حسابی جا انداخت. او برای بازیکنانش چنین استدلال می‌کرد که سایر بازیکنان با استفاده از سیستم دائماً مبالغ زیادی برنده می‌شوند و، از آنجا که بیشتر سیستم‌های موفق قماربازی عاقلانه نیستند، آنها به او معتقدند. در اینجا بالا و پایین‌های این سیستم را توضیح می‌دهیم و، این را که این سیستم در چه شرایط خاصی و چرا می‌تواند کار کند. همچنین سیستم تغییریافتۀ ضدمارتینگل را تعریف و ارزیابی می‌کنیم.

سیستم مارتینگل چطور کار می‌کند؟

سیستم مارتینگل یکی از رایج‌ترین راهکارهای شرط‌بندی در بین بازیکنانی است که برای تفریح بازی می‌کنند. چراکه رهیافتی منطقی و رو به جلو به نظر می‌آید. بازیکنان به فلسفۀ آسان‌یاب بیشتر اعتقاد دارند و این سیستم دقیقاً همین‌طور است. لازم نیست بازیکن هیچ معادلۀ پیچیده‌ای را به یاد بسپارد یا در ذهنش به‌سرعت مقدار قمار را محاسبه کند. سیستم در کازینوهای آنلاین هم مانند کازینوهای سنتی واقعی قابل اجراست.

در طی سال‌ها برخی تغییرات در سیستم مارتینگل به وجود آمد. همۀ این تغییرات حول یک ایدۀ مرکزی می‌گردد که زیاد یا کم‌کردن یک شرط‌بندی پس از یک باخت است. در اغلب موارد، این سیستم برای بازی‌هایی به کار می‌رود که شانس برد و باخت در آنها 50/50 است، مانند شرط‌بندی روی رنگ قرمز یا سیاه در بازی رولت یا عبور و عدم عبور از خط روی میزهای کراپس. بازی‌ای که قطعاً می‌توان سیستم مارتینگل را در آن به کار برد، اما این کار معمول نیست، باکارات است.

سیستم سنتی مارتینگل به‌سادگی با یک باخت شرط بعدی را دو برابر می‌کند. با یک برد دوری تازه آغاز می‌شود. قوّت سیستم این است که بازیکن بالاترین شرط این چرخه را می‌برد. این مورد را در نظر بگیرید:

اگر بازیکنی کارش را با 1 دلار شروع کند و، این شرط را ببازد، شرط بعدی‌اش 2 دلار است، و اگر آن را ببازد، شرط بعدی‌اش 4 دلار است. اگر این شرط را ببرد چرخه آغاز می‌شود و بازیکن باز کارش را با 1 دلار شروع می‌کند. این رهیافت تضمین می‌کند که بازیکن همیشه بزرگ‌ترین شرط هر چرخۀ شرط‌بندی را برنده خواهد شد.

سیستم مارتینگل، در نگاه اول و برای آنها که خورۀ وررفتن با ریاضیات‌اند، در بازی‌هایی که نتایج‌شان شیروخطی است رهیافتی برنده به‌نظر می‌رسد. بازیکن تازه‌کار می‌بیند که این مسیری مطمئن برای آسان پول جمع‌کردن است. اما به‌مانند پیداکردن جای پارک کنار در مرکز خرید در شلوغ‌ترین روز خرید در زمان تعطیلات، مارتینگل نیز یک توهم است.

این سیستم راهی پیش روی بازیکن می‌گذارد که بردن در آن بعید است اما ریسک بسیار دارد و پاداشی بسیار ناچیز. سیستم مارتینگل رهیافتی است که بازی را بر اساس احتمالات آماری شانس پیش می‌برد و بازیکن را با احساس فریبندۀ امنیت تطمیع می‌کند آنجا که نشان می‌دهد بازیکن شانس بسیار بالایی برای برد چندین‌وچند مبلغ اندک دارد و احتمال باخت یک مبلغ زیاد کم است. از آنجا که بازیکن اغلب مقادیر کمی پول می‌برد، گرفتار این ادراک اشتباه می‌شود که تعداد بردهای زیاد به معنای بردن پول بیشتر است. این‌طور نیست. و از آنجا که بیشتر بازی‌هایی که روش مارتینگل در آنها به‌کار می‌رود تابع قانون ریاضی آزمایشات‌اند، این قانون که هر اتفاقی در دور بعدی بازی مستقل از آخرین دور قبلی است، هیچ راهی برای بازیکن وجود ندارد که، بدون آنچه در ادامه به اختصار توضیح خواهم داد، در بازی احساس امنیت کند. اما اول برویم سراغ اینکه چرا این سیستم بازنده است.

مزیت‌ها: روش آسانی است. نیاز به حفظ‌کردن معادلات پیچیده ندارد. در کازینو آنلاین و کازینو واقعی قابل استفاده است.

معایب: هرچه بیشتر بازی کنید احتمال باخت‌تان بیشتر می‌شود. احتمالات علیه شما هستند. برای بازیکنانی با موجودی حساب محدود مناسب نیست.

مشکل سیستم مارتینگل

سیستم مارتینگل مشکلات زیادی دارد. اولین دغدغه‌ای که بازیکن باید متوجه آن باشد این است که هرچه بیشتر بازی کند احتمال باختن هرآنچه دارد بیشتر می‌شود. بر اساس ریاضیات آماری احتمال باختن یک شرط 50/50 بیش از نه بار پیاپی تقریباً 0.001 درصد است. یعنی 1 بار در هر 1000 بار قماربازی. و از آنجا که بازیکن پس از هر باخت شرطش را دو برابر می‌کند، بیش از 1000 دلار در 9 شرط پیاپی می‌بازد. مجموع باخت در شرط‌بندی 1دلاری با سیستم مارتینگل برای 9 دست متوالی 1059 دلار است. این مقدار همۀ آنچه را بازیکن در بالاترین مقدار چرخۀ شرط‌بندی به دست آورده نیست‌ونابود می‌کند. این راهکار شرط‌بندی، در شکل ساده‌اش، به‌طور میانگین در هر 1000 دور متوالی 1 بار بازیکن را در معرض باخت‌های استثنایی قرار می‌دهد.

دومین و سومین دغدغه‌ای که بازیکن باید متوجه آن باشد محدودیتی است که از سوی کازینو برای شرط‌بندی تحمیل می‌شود و، محدودیت موجودی حساب. محدودۀ شرط‌بندی هر کازینو‌ی نشان می‌دهد که سیستم مارتینگل به نفع بازیکن نخواهد بود. حداکثر شرط خارجی در بیشتر میزهای رولت 1000 دلار است؛ و، پس از 9 بار شرط‌بندی این سقف به حداکثر می‌رسد. بازیکن طبق قوانین رولت از افزودن به شرط خود در دور بعد محروم می‌شود.

محدودیت‌های میز باکارات بسیار زیاد است و به‌کاربردن روش مارتینگل وقتی این محدودیت‌های بیش از اندازه درکارند بازیکن را به یک بازی متعادل نزدیک‌تر می‌کند اما در نهایت 15 تا 20 باخت پیاپی موجب می‌شود بازیکن هرآنچه را به کف آورده بود به باد دهد. اما حتی در این رهیافت هم بازیکن به موجودی حساب بالایی نیاز دارد.

به‌طور کلی، اگر بیشترین مقدار برد روی یک میز به‌دست آید، بازیکن می‌تواند به‌سمت حدوحدود بالاتری روی یک میز برود. مشکل این رهیافت این است که کاملاً محتمل است که بازیکن چند بار دیگر به باختن ادامه دهد. و باز پس از هر باخت باید شرطش را دو برابر کند. برای قابل قبول بودن این سیستم، باید موجودی حساب و محدودۀ شرط‌بندی روی میز بی‌نهایت باشد.

هر دو این ملزومات هرگز ممکن نیستند و بنابراین سیستم مارتینگل با بررسی ریاضی نقش بر آب می‌شود.

سیستم ضدمارتینگل

یک گونۀ مشهور از سیستم مارتینگل سیستم ضدمارتینگل است. در اینجا فرضیه این است که پس از هر باخت شرط را نصف و پس از هر برد دو برابر کنیم. تغییر در نحوۀ شرط‌بندی است اما باز در طولانی‌مدت بازیکن شاهد کاهش مداوم موجودی حساب خود است. مانند سیستم مارتینگل سنتی قانون آزمایشات مستقل موجب شکست می‌شود. بازیکن سرانجام به جایی می‌رسد که باخت‌ها همۀ بردها را نقش بر آب می‌کنند.

راهی برای محافظت از شرط‌ها به‌هنگام استفاده از سیستم شرط‌بندی مارتینگل وجود دارد که به بازیکن انتظارات مثبتی می‌دهد، اما فقط در مدت‌زمان بسیار کوتاهی قابل استفاده است و هیچ راه طولانی‌مدتی وجود ندارد. راه انجام این کار استفاده از ژتون‌های تبلیغاتی است، ژتون‌هایی که کازینو به یک بازیکن می‌دهد و می‌توان با آنها قمار کرد اما هیچ ارزش نقدی ندارند. اگر بازیکن قمار را ببرد پول می‌گیرد اما اگر ببازد هیچ وجه نقدی از او دریافت نمی‌شود. این در اصل یک شرط‌بندی آزاد است. درصدها را تغییر می‌دهد زیرا خبر از هیچ سود منفی‌ای در این قمار نیست.

مارتینگل سیستمی نیست که به انتظارتی مثبت برای بازیکن رهنمون شود، و قرار نیست چنین باشد. برای استفادۀ متعادل از این روش باید روش‌های محافظت از پول، مثل استفاده از ژتون‌های تبلیغاتی، را به‌کار گرفت.