لباس سنتی موای تای

مونگخون یا مونگکول (هدبند) و pra jiad (بازوبند) اغلب قبل از شروع مسابقه در حلقه پوشیده می شوند. آنها از زمانی که سیام در یک جنگ مداوم جنگ بود به وجود آمد. مردان جوان تکه هایی از لباس یکی از عزیزان را (که اغلب سارافون مادر است) پاره می کنند و در نبرد برای خوش شانسی و همچنین دفع روحیه های مضر می پوشند. در دوران مدرن از mongkol (“روح مقدس” ، “شانس” ، “محافظت”) به عنوان ادای احترام به سالن بدن سازی مبارز استفاده می شود. هنگامی که قضاوت می کند که مبارز آماده است تا سالن ورزشی را در رینگ نشان دهد، مانگول به طور سنتی توسط مبارز به مبارز اهدا می شود. اغلب، پس از پایان مبارزه وای کرو، مربی مانگول را از سر خود برداشته و برای شانس در گوشه حلقه خود قرار می دهد. همچنین از آنها برای محافظت استفاده می شد. چه مبارز بودایی باشد و چه نباشد، معمول است که آنها مانگول را نزد راهبی بودایی بیاورند که قبل از قدم زدن در حلقه آن را برای خوش شانسی برکت دهد.

عی رسم سنتی است که مبارز برای احترام به مربی خود آن را اجرا می‌کند. هنگامی که علامت شروع مسابقه به صدا درآمد نای خانوم توم به سوی حریف خود حمله کرد و با مشت و ضربات آرنج به سینه او می‌کوبید تا زمانی که او بر زمین افتاد داور به خاطر اینکه حریف او هنوز به خاطر رقص سنتی تایلندی مبهوت بود او را برنده اعلام نکرد به همین دلیل او مجبور شد تا با نه بوکسور برمه ای دیگر مبارزه کند این تصمیم سایر بوکسورهای برمه ای را واداشت تا داوطلبانه با نای خانوم توم برای شکست او اقدام کنند.